26o Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, 4-6 Ιουλίου,Άλσος Γουδή

26o Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, 4-6 Ιουλίου,Άλσος Γουδή

Μετανάστρια στην Ελλάδα (μέχρι και) σήμερα σημαίνει σεξουαλικές παρενοχλήσεις στους εργασιακούς χώρους όπου είσαι ήδη αόρατη, δουλεύοντας μαύρα. Μετανάστης στην Ελλάδα σημαίνει ότι με το επισφαλές καθεστώς διαμονής δε μπορείς να επιστρέψεις στην πατρίδα σου ούτε για να θάψεις τους γονείς σου.
Ο Γιάννης και η Ιωάννα γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Ελλάδα. Είναι παιδιά μεταναστών, νέοι εργαζόμενοι, Έλληνες πολίτες—όχι από πάντα, αλλά με αγώνα. Μας μιλούν για τις ιστορίες τους. Πώς και πότε απέκτησαν την ελληνική ιθαγένεια; Τι σήμαινε να μεγαλώνεις στα χρόνια του «οικονομικού θαύματος» χωρίς χαρτιά; Ποια εμπόδια εξακολουθούν να συναντούν, αυτοί και οι γονείς τους, σε μια χώρα που «χρειαζόταν φθηνά εργατικά χέρια που δεν θα μπορούν να διεκδικούν το παραμικρό δικαίωμα»;
Ανάμεσα στις αφηγήσεις τους ξεδιπλώνεται το χρονικό του θεσμικού και κοινωνικού ρατσισμού που διαμορφώνει τις ζωές εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων στη χώρα. Από τις ανανεώσεις αδειών διαμονής μέχρι την αδυναμία πολιτογράφησης και το όνειρο της συνταξιοδότησης που μοιάζει άπιαστο, οι ιστορίες τους είναι ιστορίες μιας ολόκληρης γενιάς που ζει και εργάζεται εδώ, αλλά εξακολουθεί να νιώθει αόρατη. Σήμερα, όσο ποτέ, γίνεται ξανά επίκαιρο το σύνθημα πως κανένας άνθρωπος δεν είναι παράνομος. Ο Γιάννης και η Ιωάννα συμμετέχουν στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Αθήνας, 4–6 Ιουλίου, στο Πάρκο Γουδί. «Γιατί αγκαλιάζουμε αυτό που μας αγκάλιασε: το αντιρατσιστικό κίνημα».
(Πηγή : https://jacobin.gr/ioanna-amp-o-giannis-miloyn-ta…/…
Το  Jacobin Greece, είναι  ένα θεματικό τεύχος που επιδιώκει να αναμετρηθεί με τα πολλαπλά πρόσωπα και προσωπεία της σύγχρονης ακροδεξιάς σε διεθνή κλίμακα, τις συστημικές της λειτουργίες και τον ρόλο που επιτελεί…)

 

 

 

Το σύνθημα του 26ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ (4-6 Ιουλίου, Άλσος Γουδή) είναι ένας στίχος του Μαχμούντ Νταρουίς, του μεγάλου ποιητή της Παλαιστίνης.

 

 

 

Κάναμε αυτό το στίχο σύνθημά μας γιατί:

 

  • πολλές φορές η ποίηση μπορεί να μιλήσει καλύτερα για την πολιτική από ό,τι η ίδια η πολιτική,
  • η γενοκτονία στην Παλαιστίνη συνεχίζεται, ρίχνοντας τη βαριά σκιά της στην εποχή μας,
  • η «δικαιοσύνη» έγινε η λέξη που συνοψίζει όχι μόνο τα αιτήματα των ιστορικών κινητοποιήσεων για τα Τέμπη, αλλά την αγωνία μιας ολόκληρης γενιάς να βρει οξυγόνο,
  • «δικαιοσύνη» ζητάνε οι νεκροί της Πύλου και του Έβρου, οι πρόσφυγες και οι προσφύγισσες που υφίστανται τα δολοφονικά push-backs στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο, οι μετανάστριες και οι μετανάστες που τους παρουσιάζουν ως απειλή για να τους στερήσουν βασικά δικαιώματα, οι νέες και οι νέοι της «δεύτερης γενιάς» που δεν μπορούν να πάρουν χαρτιά στη χώρα που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν, οι Ρομά που σκοτώνονται από «τυχαίες εκπυρσοκροτήσεις όπλων αστυνομικών», τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα που βρίσκονται υπό την απειλή της νεοσυντηρητικής επίθεσης,
  • «δικαιοσύνη» είναι η λέξη στη  οποία συναντιόμαστε, ξεκινώντας από διαφορετικές αφετηρίες · η πρώτη λέξη μιας νέας γλώσσας ενότητας και χειραφέτησης.

Το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ αποτελεί μια μαζική πολιτική κινητοποίηση ενάντια στο ρατσισμό, τον σεξισμό, το φασισμό, την Ακροδεξιά · μια κινητοποίηση για την αλληλεγγύη των καταπιεσμένων.

 

Είναι επίσης η μεγάλη γιορτή του «μαζί». Ζούμε μαζί, εργαζόμαστε μαζί, παλεύουμε μαζί, αγωνιούμε μαζί, ονειρευόμαστε μαζί, γιορτάζουμε μαζί.

 

Το Φεστιβάλ είναι η γιορτή των ανθρώπων που θέλουν έναν κόσμο χωρίς συρματοπλέγματα και πολίτες Β’ κατηγορίας, έναν κόσμο ανοιχτό για την καθεμιά, το καθένα και τον καθένα. Είναι η δικιά μας απάντηση στην εξατομίκευση, τον ανταγωνισμό, τον κυνισμό, το μίσος. Σε μια γιορτή που στηρίζεται στην προσφορά και την αλληλεγγύη, γνωριζόμαστε, διαμορφώνουμε νέες σχέσεις, χτίζουμε γέφυρες εκεί όπου οι άλλοι ορθώνουν τείχη.

Share
Μετάβαση στο περιεχόμενο